HP Headquarter » Essays » Columns

Columns
HP Headquarter en Harry Potter na Relieken van de Dood

Het mag dan weer enige tijd geleden zijn dat ik een column heb gepost, dat wil niet zeggen dat het schrijfwerk op deze site ten einde is. Zeker is het waar dat het weinig zin meer heeft om nieuwe theorieën te verzinnen, maar Rowling heeft een zeer rijke wereld achtergelaten waar nog genoeg thema’s voor essays uit te halen zijn. Ik heb al geprobeerd enkele beginnetjes te maken voor zulke essays, maar het resultaat vond ik nog niet zo denderend – misschien heb ik last van een writers block…

Punt is dat ik graag wil dat er veel meer achter haar verhalen zit dan je in eerste instantie zou verwachten, ik heb er wel eens aan getwijfeld of dat ook daadwerkelijk zo was, maar na het zien van haar laatste documentaire ('A Year in the Life of J.K. Rowling') ben ik er van overtuigd dat dit het geval is, dus durf ik er weer lekker op los te filosoferen!

Als eerste ga ik proberen het belangrijkste thema te tackelen: liefde, deze keer niet de ships, maar juist de sentimentele vorm die ik lange tijd heb geminacht, maar dat ik inmiddels wel een warm hart toedraag. Zodra ik klaar ben met het schrijven van deze column ga ik er weer mee aan de slag, als je nog spannende ideeën hebt dan zijn die natuurlijk altijd welkom. Maar hierover dus binnenkort meer op de site. Enkele andere thema’s die ik graag nog eens wil gaan belichten zijn macht, discriminatie en de dood. Ook hiervoor zijn alle suggesties welkom.

Het lijkt misschien moeilijk om nog interesse te houden voor de boeken nu het verhaal afgelopen is, maar voor mij belichaamt de Harry Potter reeks meer dan alleen een verhaal over een held. Dankzij het feit dat mijn generatie bij het lezen van de boeken steeds ongeveer even oud is als de hoofdpersonages heeft Harry Potter voor mij wel wat weg van een afspiegeling van (delen uit) mijn eigen leven. Vooral in mijn zwartste dagen als introverte puber beschouwde ik de HP wereld als een prachtig alternatief voor de werkelijkheid en nog steeds zijn er dingen uit de HP wereld die ik graag voor realiteit zou willen aannemen (en dan doel ik niet op simpele dingen als huishoudelijke spreuken, al zou dat zeker ook niet misstaan).

In vele opzichten was en is die wereld namelijk een stuk minder ingewikkeld dan ons ‘dreuzelleven’, nu zullen oudere lezers waarschijnlijk lachen om het feit dat de HP wereld zelfs simpeler was dan het leven van een onbezorgde brugpieper, maar neem maar van mij aan dat dit zeker het geval was. Wat dit grote verschil veroorzaakt is naar mijn idee de onwerkelijke kwaadheid van Voldemort, waardoor er geen twijfel over kon bestaan dat hij slecht is. Wij zitten echter constant in dilemma’s over denkbeelden die aan de ene kant goed, maar aan de andere kant ook weer slecht lijken en zijn. In de HP wereld weet je dat de motieven van een bepaald personage ofwel goed zijn ofwel slecht - al speelt de familie Malfidus in deze discussie wel een dubieuze rol. Ik zelf heb soms al vraagtekens bij mijn eigen motieven, laat staan die van een ander: het goed en kwaad is dus zoveel lastiger te onderscheiden.

Oplettende lezers zullen waarschijnlijk hebben gemerkt dat ik duidelijk verwijs naar de motieven en niet naar de daden. Dit komt voort uit mijn opvatting dat de mate van goedheid afhangt van de bereidheid om het goede te doen zonder daarbij sociale druk, politieke correctheid etc. bij te betrekken. Deze bereidheid is onafhankelijk van de daad op zich, want ook uit een goed motief kan een slechte daad ontstaan en omgekeerd zou dit ook kunnen.

In elk ander opzicht was de HP wereld wel representatief voor mijn dagelijkse leven op het moment dat ik de boeken voor het eerst las en het gemis van een groot grijs gebied tussen goed en kwaad verloste mij in ieder geval tijdelijk van slepende conflicten in mijn gedachten. Voor velen is het lezen van een boek sowieso het ontsnappen uit de werkelijkheid, al is het maar voor even en ik denk dat de HP wereld hierbij zo weinig afwijkt van de echte wereld dat het schuldgevoelens over het niet verkeren in de echte wereld enigszins sust. Ik wil geenszins beweren dat escapisme als motief voor lezen slecht is, maar ik geloof dat we allemaal wel eens het gevoel hebben dat ontsnappen aan de werkelijkheid aangeeft hoe inadequaat we zijn in het gelukkig leven van het echte leven (of misschien ben ik toch de enige).

Al met al zijn er voor mij zelf genoeg redenen om door te gaan met het thema Harry Potter, al komt het op dit moment waarschijnlijk voor het grootste deel voort uit een soort van jeugdsentiment. Nu komt dan de echte reden voor het schrijven van deze column: ik wil alle Harry Potter fans een hart onder de riem steken, nu zovele andere HP websites stoppen of overgaan naar een of andere meer algemene vorm van fantasy vind ik dat deze site door moet gaan met het uitdragen van de Harry Potter boodschappen en de toch al zo leuke ervaring van het lezen van de boeken te bevorderen.




Reageer op deze column op het forum (maak een nieuw topic aan als er nog geen bestaat).

Je browser ondersteunt geen javascript, schakel javascript in of installeer een browser die wel javascript ondersteunt om de pagina goed te kunnen bekijken